Ο « Νέδων»
το Θείον της πόλης καλλώπισμα

« Ούτως ο παραρρέων τη πόλει χείμαρρος θείον υπάρχει δια την πόλιν φυσικόν καλλώπισμα. Εις τους οφθαλμούς του περιπατούντος την άνοιξιν ή το φθινόπωρον επί της κοίτης του απεξηραμένης κατά το πολύ, μαγικόν θείον και ασυλλήπτου φυσικής καλλονής απλούται αμφιθέατρον. Δεξιά η Τούρλες κατάφυτοι εκ συκοδένδρων. Αριστερά τα Καλύβια και τα υψώματα του Αβραμιού. Εις το βάθος του ποταμού η ελικοειδής κοίτη του...Νομίζει τις ότι ευρίσκεται εις παμμέγιστον λουτήρα, του οποίου αι εσωτερικαί παρειαί χάνονται εις το βάθος πυκνών φυλλωμάτων σκιερών δένδρων και θάμνων αρωματικών. Και την φανταστικήν ταύτην σύλληψιν την ενισχύει πειστικώς το κελάρυσμα του δια των ποδών του διαβάτου με ελαφρύν ψίθυρον διολισθαίνοντος ύδατος....»

Αυτό το “θείον της πόλεως καλλώπισμα”, όπως έγγραψε λογοτέχνης της εποχής του 1905 που από τους αρχαίους χρόνους έρεε ακατάπαυστα ως χείμαρρος μέσα στη πόλη, το κατέστρεψε η μικρόνοια, ο κομπλεξισμός, το αδηφάγο καταστροφικό μένος για πλουτισμό τιποτένιων ανθρώπων μαζί με την απόλυτη αδιαφορία των καλαματιανών και το μετέτρεψαν στον ανοιχτό οχετό που υπάρχει σήμερα, αυτή τη ντροπή της πόλης, που φέρει ακόμα το όνομα « Νέδων» και χρησιμεύει πλέον ως φορεύς παντός ακαθάρτου ύδατος και σεσηπότος αντικειμένου που απορρίπτεται από τη λαχαναγορά και τους υπονόμους ομβρίων της περιοχής …