Η πόλις των Καλαμών

Από την «Α βία» και δώθε στ’ Αρμυρό μέχρι τη Καλομμάτα μια κατρακύλα ο τόπος, κ’ είναι στενός, όλο πουρνάρια, σχίνα ελιές και φλόμο, γεμάτος φωνές, συντρίμματα από τεχνικές τελειώσεις, τσιμέντα, μερικές λεμονιές στη μέση και στο βάθος βιολιά από παράθυρα και βρώμικες πολυκατοικίες, πάνω από μια θάλασσα γαλάζια, που όλο ξερογλείφεται ακουμπώντας στα στραβά ποδάρια της πόλης μας.
Της πόλης των Καλαμών όπως ονομαζότανε στα παλιά τα χρόνια, τότενες που είχανε ακόμα μνήμες οι άνθρωποι και θέλανε να διατηρήσουν τη συνέχεια στα ονόματα, τους τόπους, και τους ανθρώπους. Τότε που θέλανε να κρατήσουν την εικόνα τους, έτσι όπως διαβήκανε στους αιώνες, να έχουνε τα αίματα σε βρασμό και τα μυαλά να τρέχουνε στις μνήμες του γένους και τα οράματα.